Ղրիմի հանրաքվեն ինքնորոշման իրավունքի իրականացում է և օգտակար ԼՂՀ–ի համար. Դավիթ Բաբայան

Լեռնային Ղարաբաղի Նախագահի մամուլի քարտուղար Դավիթ Բաբայանը, անդրադառնալով Ղրիմում մարտի 16-ին կայանալիք հանրաքվեի հնարավոր հետևանքներին, Tert.am-ի հետ զրույցում ասաց, որ իրավական տեսանկյունից, անկասկած, սա նախադեպ է։ «Բայց դա չի նշանակում, որ Արցախը ավտոմատ կերպով անմիջապես ճանաչվի, քանի որ պետությունների միջազգային ճանաչումը չի սահմանափակվում լոկ իրավական հարթությունում և իրավական նախադեպերի առկայությամբ, որովհետև մինչև Ղրիմը աշխարհում ահագին շատ նախադեպեր կան: Բայց, այնուամենայնիվ, սա ևս մեկ դրսևորում է»:

- Պարո՛ն Բաբայան, վաղը Ղրիմում Ուկրաինայի կազմում մնալ-չմնալու կամ՝ ՌԴ–ին միավորվելու հարցով հանրաքվե է լինելու: Ինչպե՞ս են ղրիմյան իրադարձություններին հետևում Ղարաբաղում:

- Սա ժողովուրդների ինքնորոշման իրավունքի իրականացում է, միանշանակ: Ինչպես մենք գիտենք՝ Ղրիմի բնակչությունը սկզբում անկախություն է հռչակել Ուկրաինայից, հիմա էլ հանրաքվեի միջոցով իր ապագան է որոշում: Հիմա այդ ապագան կարող է լինել Ռուսաստանի կազմի մեջ, կարող է լինել Ուկրաինայի մեջ ավելի լայն ինքնավարության ձևով, ինչպես գրված է հանրաքվեի հարցերում: Սա ցույց կտա ժամանակը: Եվ մի քանի օրից մենք կիմանանք ռեալ պատկերը: Բայց, այնուամենայնիվ, անկախ այդ բոլոր արգելքներից, սա ինքնորոշման իրավունքի իրականացում է: Նույն բանը արել է նաև Արցախը՝ 1991 թվականին, իսկ մինչ այդ 1988–ին վերամիավորման մասին որոշում է ընդունվել: Եվ հիմա մենք դա տեսնում ենք Ղրիմում: Իրավական տեսակետից այդպես է:

- Եթե հանրաքվեի արդյունքներով որոշվի, որ Ղրիմը միանում է ՌԴ –ին, ապա դա, ըստ Ձեզ՝ դրական իմաստով կարո՞ղ է նախադեպ դառնալ Լեռնային Ղարաբաղի համար կամ օգտակար լինել:

- Իրավական տեսանկյունից, անկասկած, սա նախադեպ է, բայց դա չի նշանակում, որ Արցախը ավտոմատ կերպով անմիջապես ճանաչվի, քանի որ պետությունների միջազգային ճանաչումը չի սահմանափակումով լոկ իրավական հարթությունում և իրավական նախադեպերի առկայությամբ, որովհետև մինչև Ղրիմը աշխարհում ահագին շատ նախադեպեր կան: Բայց, այնուամենայնիվ, սա ևս մեկ դրսևորում է: Եվ, ընդհանրապես, 2014 թվականին լինելու են մի շարք այլ նախադեպեր՝ Շոտլանդիայում, Կատալոնիայում, և կտեսնենք, թե ոնց է միջազգային իրավունքն աշխատում: Իսկ սրա հետևանքով ևս մեկ անգամ կարձանագրվի՝ ազգերի ինքնորոշման իրավունքը:

-Լեռնային Ղարաբաղը, եթե չեմ սխալվում ՝ճանաչել է Հարավային Օսիայի և Աբխազիայի անկախությունը: Այսինքն՝ Ստեփանակերտը կճանաչի՞ Ղրիմի հանրաքվեի արդյունքները:

-Դեռևս մինչև Հարավային Օսիայի և Աբխազիայի անկախության միջազգային ճանաչումը, մինչև այդ համագործակցում ենք և մեկը մյուսիս բոլորը ճանաչել ենք: Ինչ վերաբերում է Ղրիմին, ապա Ղրիմը, ուզում եմ հիշեցնել, անկախության հանրաքվե չի դրել, Ղրիմը դնում է Ռուսաստանին միավորվելու հարց, և այստեղ ճանաչելու խնդիր չկա, որովհետև նրանք ուզում են մնա՛լ կամ Ուկրաինայի կազմում, կա՛մ՝ Ռուսաստանի: Սա ազգերի ինքնորոշման իրավունքի իրականացում է, որը դրսևորվում է կարգավիճակի փոփոխությամբ՝ այլ պետության կազմում:

- Ժողովրդագրական խնդիրը, ըստ որոշ գնահատականների՝ դարձել է Հայաստանի թիվ մեկ հարցը: Հիմա էլ Ռուսաստանը ընդունում է նախագծեր, որոնք ըստ որոշ գնահատականների՝ էլ ավելի կխորացնեն դա: Ղարաբաղում այս առումով ինչ վիճակ է, կա՞ շարժ և դեպի որ ուղղություններով:

- Շարժ, իհարկե, կա, բայց մեր մոտ դրական է, այսինքն՝ ավելի շատ մարդ գալիս է, քան դուրս է գնում: Կան նաև սեզոնային աշխատանք որոշող մարդիկ, որոնք գնում են՝ Հայաստանի Հանրապետությունում են աշխատում, այլ երկրներում և սա բնական է, որովհետև ժողովրդավարական երկրում, խաղաղ երկրում չկան և ճիշտ էլ չէ, որ լինեն սահմանափակումներ: Եվ ասեմ, որ վերջին մի քանի տարվա ընթացքում մոտ 7000–ով ավելացել է Արցախի Հանրապետության բնակչությունը: Բայց դրանով չենք ուզում բավարարվել, ուզում ենք, որ ավելի շատ մարդ գա:

- Այսինքն՝ Ղարաբաղում սալդոն դրական է:

- Սալդոն, այո՛, դրական է: Գալիս են և՛ Հայաստանից, և՛ Արցախից, որոնք ժամանակին գաղթական են եղել, մեկը գնացել է որպես աշխատանքային միգրանտ, վերադառնում է:

- Ինչպե՞ս կմեկնաբանեք Վլադիմիր Ժիրինովսկու վերջին սկանդալային հայտարարությանը, թե Լեռնային Ղարաբաղի հարցի լավագույն լուծումն այն ևս Ռուսաստանի կազմի մեջ ընդգրկելն է։

-Վլադիմիր Ժիրինովսկին պարբերաբար տարբեր արտահայտություններ է անում, ես չեմ պատրաստվում քննադատել կամ ինչ-որ մի այլ ձևով մեկնաբանել: Կարող եմ ասել միայն մեկ բան, մենք՝ Արցախն ու Արցախի ժողովուրդն իր որոշումը իր ապագայի նկատմամբ՝ 2 անգամ հանրաքվե անցկացնելով, մենք ամբողջ աշխարհին բացեիբաց ասել ենք՝ ինչ ենք ուզում: Իսկ մենք ուզում ենք անկախ, ժողովրդավարական, սոցիալական պետություն և կերտում ենք այդպիսի պետություն: Եվ ներկա դրությամբ մեր տեսլականի մեջ որևէ փոփոխություն չկա և կարծում եմ՝ դրա համար օբյեկտիվ պատճառներ չկան: