Սիլիկոնե մեկամսյակ. տոնական զազրախոսությունը լռեցնելու փորձ

Մեծ պահքը արգելանք է դնում ամենայն մոլության, պերճության  և թեթևամտության վրա, բայց հակառակի պես, կանանց մեկամսյակը «երակ է մտել» և սպառնում է «կտրել» Մեծ պասի խորհուրդը: Բավականաչափ պերճաշուք զազրախոսում են տղամարդիկ, մանր ու միջին առևտրականները, կառավարական օթյակները, մեդիան: Իսկ երկարաբան «խորաթաների» խրատը սա է՝ եղիր գեղեցիկ ու գրավիչ, որ «նվաճես» տղամարդկանց. օգտվիր զեղչերի պատեհությունից և սպառիր մարմնի խնամքի անթիվ, անհամար միջոցներ՝ գնիր հենց հիմա և հաճույք պատճառիր տղամարդուդ, կանգ չառնես:  Լսո՞ւմ ես, ոչ մի վայրկյան բաց չթողնես մարմինդ, անդադար մարզիր, մերսիր, օծիր և զուգիր. քո մրցակցային առավելությունը տղամարդու նկատմամբ սեփական մարմնիդ  ստատուս քվոյից այն կողմ չփնտրես.  տենդագին սևեռումով վերամշակիր ինդուստրիադ՝ «ծյունինգ» անելով հետույքից դեպի կրծքամիս ձգվող ողջ արժեշղթադ: Առնվազն նվաստացուցիչ է, հասկանո՞ւմ եք:

Միգուցե, հնարավոր լիներ կրակի գնով ձեռք բերված ծաղկեփնջերի արանքում թաքցնել մեծ վիրավորանքը, բայց կնոջը մանիպուլացնելու, նրան տղամարդու հաճույքների առարկա դարձնելու տենդն անընդհատ է. ահա հերթական գովազդի թիթիզ և անուղեղ կինը, որ իր «խեղճ» մարդուն՝ լեզուն դուրս գցած, քարշ է տալիս զարմանազան խանութներ և շարժելով իր ողջ սեքսուալ գործիքակազմը՝  կլլում գրպանի վերջին մանրադրամը: Իսկ  փողի հարգն իմացող, օրնիբուն բանող ինտելիգենտ ամուսինը մինչև հոգու խորքը լլկված «զոհ» է, որը  մազապուրծ տարհանում է անուղեղ շեկլիկին  դեպքի վայրից / որպես կանոն՝ ֆիզիկական ուժի գործադրմամբ. անուղեղին բան հասկացնել կլինի՞/: Բայց աղետը սրանով չի ավարտվում. հաջորդ կադրում արդեն կինը գրկել է զուգարանակոնքը և կարծես, մահապարտ-ահաբեկչի հետ նույնականացման էյֆորիայում՝  գոռալով վերջնագիր է ներկայացնում՝ կամ-կամ:  Եվ վերջապես հանգուցալուծումը. կանացի հիստերիան կապիտուլյացիայի է ենթարկում մի ամբողջ տղամարդու բանականություն: 

Այժմ մեդիայի բոլոր անկյուններում կանանց օրգաններ են թափթփված. մի  մանրուք, ասեղ, հուլունք, մատնիք ծախող իր պարտքն է համարում կոմերցիա անել միայն կնոջ մարմնի վրայով: Հազվադեպ են գործնական, խելքը գլխին կանանց պիտակավորումները, որովհետև զանգվածային գիտակցությունն արդեն խելոք բանը ասոցացնում է արուի, իսկ գեղեցիկը՝ էգի հետ:

Ահա՝ մեդիան ինչ կարծրատիպեր թխեց և տիրաժավորեց՝  գենդերային դիսկուրսը վերջնականապես նետելով  առնականության և  իգականության բաղերը, այնինչ խնդիրը  սեռերի հավասար իրավունքների և պարտավորությունների  դաշտում է:  Ամբողջը ջրիկացնելու և հարամելու գործում անուրանալի է նաև  ֆեմինիստ գրանտակերների և  մանավանդ՝ լեսբի համայնքի ամենաինֆանտիլ սորտի ավանդը, որոնք այս անգամ էլ նետվեցին թամաշի հրապարակներ /թերևս ծանուցելու, որ ճիշտ է, մենք փոքր ածու ենք, բայց մեզանում էլ քիչ չեն խելապակասները/:

Իսկ հիմա միգուցե շիկահեր թվացող, բայց իրականում սարսափելի բարդ մի հարց, որին անգամ քեռի Ֆրեյդը չկարողացավ պատասխանել. ո՞վ է կինը:

Հիշո՞ւմ եք, մեր մանկական դասագրքերն ինչպես էին պատկերում նրանց: Եթե չեք հիշում, խնդիր չկա, հենց հիմա բացեք այսօրվա դասագրքերը, պատկերն առանձնապես չի փոխվել:

Նախկինի պես լուսանկարներից մեզ ժպտում են տարբեր մասնագիտական համազգեստ կրող լուրջ տղամարդիկ և կուրծքը, կոնքերն ու այլ բարեմասնությունները ցից էակները, որոնք, որպես կանոն, խոհանոցում են կամ տնային խալաթը հագած՝ կամ կախված են լվացքի պարանից, կամ՝ հեռախոսից: Իսկ ժիր արուները մշտապես թերթ են կարդում, եթե իհարկե տանն են. չնայած ուղեկցող տեքստը բացատրում է, թե ինչու ընտանեկան դիմապատկերից մշտապես պիտի բացակայի հոր դեմքը. ի վերջո, լուրջ մասնագետներ են, տուն ու հայրենիք են պահում, հեշտ գործ չէ: 

Այբբենարանն էն գլխից փոքրիկ տղաներին առաջնորդի դերում է պատկերում՝ ահա, երեխաները գնացել են բնության գիրկ և մինչ աղջիկները հիանում են դաշտային ծաղիկներով և նետվում դրանք քաղելու, ղոչաղ արուները և՛ վրանն են կապում, և՛ խարույկ վառում,  և՛ տեղում հայտնաբերում մահամերձ կենդանիների ու հասցնում փրկել  նրանց կյանքը, էլ չասած, որ հոգ են տանում, որ էն դմբո աղջիկներին որևէ զեռուն չկծի: Մի խոսքով՝ իսկական կառավարիչներ՝ հումանիզմն ու խելքը տեղը, ակունք իմաստության: Իսկ Լալան լալկան է, մի գլուխ ծղրտում ու բոլորի «զահլեն» տանում է,  մինչև վրա կհասնի խորագետ եղբայրը և քրոջը  գործարք կառաջարկի՝  անուշ կարկանդակ, միրգ կամ պաղպաղակ: Բայց, ուշադրություն,  երբ Մուրադն է  իր ինադն անում,  նրան և ոչ մի քաղցրավենիքով չես կաշառի. մասկուլին մշակույթի սերմնացաններն այստեղ ատրճանակ են մեջտեղ հանում և խաղաղացնում փոքրիկ Մուրադի  արական հողմերը:

Այսինքն, այսպես կորչված, «անպաշտպան», «գեղեցիկ» սեռ կլիշեն հետևողական աշխատանքի արդյունք է: Այդ կարծրատիպն է ծնել նաև մաչո կնոջը: Եվ եթե նրա կանացի օրգանները քվոտավորված տեղափոխում են  պառլամենտ կամ կառավարություն, դա ամենևին էլ չի նշանակում, թե  կանայք  ներկայացված են բարձրագույն իշխանական կառույցներում: Հայ միջին վիճակագրական կինն ավելին է, քան այսօրվա իշխանական կանանց մեծամասնությունը, բայց   մեր աշխատավարձը հանրապետական միջինից 35 տոկոսով ցածր է, մենք պետական սեկտորի ամենաստորին օղակում ենք՝ մեր 60 տոկոսը ընդամենը սպասարկում է բարձր պաշտոններում հայտնված 90 տոկոս տղամարդկանց:  Կանանցից  նախկին արդյունավետությամբ երեխաներ  արտադրող  ֆաբրիկաներ ստանալն էլ արդեն իրական չէ:  ՄԱԿ-ի հետազոտությունները մեզ մոտ արձանագրեցին շուրջ 18 տոկոս ամլություն՝ կանխատեսելով , որ ծնելիության ներկայիս տեմպով  2050-ին Հայաստանի բնակչությունը կնվազի ևս 20 տոկոսով:

Այս փաստերը ևս մեկ անգամ զգուշացնում են, որ իշխանությունը խելամիտ կանանցից թաքցնելը և զուտ տեստոստերոնով բտելը խիստ վտանգավոր զբաղմունք է: Ետարդյունաբերական նոր աշխարհը  հենց երկխոսության, փոխըմբռնման, մայրական հոգատարության, ասել է թե՝  կանացի աշխարհ է:  Հենց կնոջն է վերապահված ցավով ու աղտեղություններով ապականված աշխարհը կրկին վերածնելու, վերասնելու և իմաստավորելու առաքելությունը: Մկանի  դարն ավարտված է: Տղամարդկային մեծաքանակ ուժ կլանող արտադրական հոսքերը, հսկայական գործարաններն  այսօր համատարած վերածվում են մետաղի ջարդոնի. տեխնոլոգիական նոր բումն օրը հազար բիլակ է դուրս մղում աշխատաշուկայից, սրբում  հարյուրավոր հին մասնագիտություններ, առաջադրում որակյալ ծառայությունների հրամայականը,  ուր կանայք ուղղակի գտածո  են: Մենք ամենևին չենք պնդում, որ տղամարդկանց պետք է հանձնել պատմության թանգարաններին: Բայց պնդելով պնդում ենք, որ վերջիններս էլ չփորձեն կանանց պահ տալ անկողիններին ու խոհանոցներին, կախել լվացքի պարաններից, խցկել  զգեստապահարաններն ու բլթբլթացող կաթսաների մեջ:

Հայաստանը չպիտի վախենա  կանանց իշխանության լեգիտիմացումից: Հայաստանն այսօր մի հիվանդ երեխա է, որին կարող է փրկել բացառապես մայրական անսահման ՍԵՐԸ , մայրական բացառիկ խնամքը:

Հ.Գ-Ինչու է ինձ թվում, որ Հայրը «գողի նման աշխարհ գալ» ասելով հենց իր սեռը նկատի ուներ, սեռը՝ որպես նոր Մեսիա, Կին Աստված:

ՎԱՐԴուհի Սիմոնյան