Ցանկացած միտինգի կողմ եմ, այսօրվա միտինգին էլ եմ կողմ․ «Անտարես»–ի ղեկավար․ «Հրապարակ»

«Հրապարակ» թերթը գրում է․ ««Հրապարակի» զրուցակիցն «Անտարես մեդիա հոլդինգի» ղեկավար Արմեն Մարտիրոսյանն է:

- Ակցիաներից մեկի ժամանակ Ձեր ուղղությամբ շշեր էին նետել, կոպիտ բառեր էին ասել Ձեր հասցեին, հարուցվեց քրեական գործ: Ի՞նչ ընթացքի մեջ է:

- Իսկ ինչո՞ւ չեք հարցնում, թե այժմ ես ինչ գրքեր եմ հրատարակում, կամ՝ որ ուսուցիչն ինչ դասավանդման մեթոդ է ստեղծել, կամ՝ հանրային դիսկուրսի մասին, որ այդպես էլ տեղի չի ունենում, կամ՝ ինչ փիլիսոփաների գործեր պետք է թարգմանել հայերեն, որպեսզի հանրային դիսկուրսը կայանա:

- Ժամանակները բավականին խառն են: «Զոհասեղանին» դրված է Հայաստանի պետականության լինել-չլինելու հարցը:

- Միշտ էլ խառն է եղել Հայաստանում իրավիճակը:

- Բայց չե՞ք կարծում, որ այսօր առավել, քան երբեւէ, իրավիճակը լուրջ է:

- Այո, իհարկե: Որպեսզի պետականությունը կայանա, պետք է ձեւավորվի հանրային դիսկուրս, եթե դա լիներ 20 տարի առաջ, այսօր այս վիճակում չէինք հայտնվի: Այդ ամենը գալիս է դպրոցից:

- Ի՞նչ եք ակնարկում:

- Ակնարկում եմ, որ Հայաստանում հանրային դիսկուրս երբեւէ չի եղել: Չի եղել զրույց, թե ոնց պետք է ստեղծվի այդ հանրային համաձայնագիրը:  Դուք քանի՞ մարդ գիտեք, որ Արիստոտել է կարդացել, Թոմաս Հոբս կամ Ջոն Լոք: Քանի՞ արդպիսի մարդ գիտեք: Պետք է շատ կարդան մարդիկ, բայց այդ հեղինակների գործերը չկան հայերեն: Դրանց մասին հարցնող էլ չկա: Բոլորն ուզում են այժմեական, պուճուրիկ բաների մասին խոսել: Եթե մենք 20, 30, 40, 50 տարի առաջ մեր երեխաներին ճիշտ դաստիարակած լինեինք, մեր մեջ արհեստական վախեր չմտցնեին, օրինակ` բժշկի հանդեպ, ոստիկանի հանդեպ, օտար տեղերում ապրելու համար դրական էմոցիաներ չստեղծեին՝ «որտեղ հաց, էնտեղ կաց» սկզբունքով, եւ մնացած դաստիարակչական հարցերը լինեին նորմալ հասարակությունների պես, մենք այս վիճակում չէինք լինի: Մեկը պետք է լինի, օրինակ՝ հենց լրագրողներից, որն այս ամենին խորքային նայի: Ինչո՞ւ պետք է մեր լրատվամիջոցները գրեն, թե ով ում խփեց, ով ում աչքը հանեց, ով ում ինչ արեց ու էդպես: Նման լուրերով մեր մեդիաները հեղեղված են: Օրինակ, Դուք քրեական գործի հետ կապված ինձ հարց եք տալիս, իսկ Ձեր մեդիան կո՞ղմ է բռնությանը:

- Իհարկե, դեմ ենք:

- Իսկ բռնության դեմ որեւէ հայտարարություն արեցի՞ք:

- Նման հայտարարություններով հանդես են գալիս հասարակական կազմակերպությունները:

- Քանի՞ հասարակական կազմակերպություն հանդես եկավ նման հայտարարությամբ: Քանի՞ կուսակցություն կանգնեց ու ասաց, որ դեմ է բռնությանը: Քանի՞ կուսակցության ղեկավար խոսեց այդ մասին: Ես կուզեի, որ էսպես չլիներ, ես չեմ ուզում մարդկանց տարանջատել, «ամակ» ունեցողին բռնության չենթարկել, «ամակ» չունեցողին` ենթարկել: Ուզում եմ ասել` էնպես չէ, որ իմ դեմ բռնությունն անընդունելի է, մյուսների դեմ բռնությունն ընդունելի է: Ամեն մարդ ունի իր կարծիքն արտահայտելու ազատ իրավունք, եթե անգամ մարդն ամենավերջին խուլիգանն է, պետք է թույլ տանք, որ իր կարծիքն արտահայտի, որովհետեւ մարդն ունի ազատ խոսքի իրավունք: Անգամ ամենաանբան մարդը, որը նստած է իր տան «դիվանին», բազմոցին` չէ, հենց` «դիվանին», ու դիվանագետ է իրեն պատկերացնում, մեկ է, անգամ նա ունի իր կարծիքն արտահայտելու իրավունք: Ոչ մեկը չպետք է բռնանա մարդու ազատ խոսքին, սա ամենակարեւորն է: Ինձ համար ծանր էր տեսնել Գյումրիում ծեծի ենթարկվող պապիկներին, նրանք հասարակ, ոչ հայտնի մարդիկ են, բռնության ենթարկվող լրագրողը,  դերասանն էլ հայտնի են, բայց դրանից ոչինչ չպետք է փոխվի….

- Մի քանի շաբաթ առաջ էլ վարչապետի ավտոշարասյունը հղի կնոջ վրաերթի ենթարկեց, ապա փախուստի դիմեց….

- Ես վարչապետի փաստաբանը չեմ, դեմ եմ բոլոր տեսակի բռնություններին: Կապ չունի, թե ով է՝ վարչապետը, թե նրա վարորդը: Անկախ նրանից՝ վրաերթի ենթարկված տիկինը հղի էր, թե հղի չէր, չէր կարելի վրաերթի ենթարկել ու փախուստի դիմել: Մեր հասարակությունը պետք է պահանջատեր լինի, բայց պահանջատիրությունը չպետք է միայն միտինգներով արտահայտվի, ես կողմ եմ բոլոր միտինգներին: Տարիներ շարունակ պայքարել եմ, որ հայաստանցին իր կարծիքը հրապարակավ կարողանա արտահայտել:

- Այսօրվա ակցիաներին կո՞ղմ եք:

- Ցանկացած միտինգի կողմ եմ, այսօրվա միտինգին էլ եմ կողմ: Եթե մարդն իր կարծիքն է արտահայտում, ես դրան կողմ եմ, բնականաբար: Եթե մարդը, հրապարակում կանգնած, իր տեսակետն է արտահայտում, ես պատրաստ եմ գնալ-կանգնել նրա կողքին եւ պաշտպանել բոլոր նրանցից, ովքեր հարձակվում են նրանց վրա: Ցավոք, այսօրվա միտինգավորների մի մասն ինքն է հարձակվում:

- Այս հասարակությունը 2018-ին էլ էր միտինգներ անում, այդ օրերին ի՞նչ էիք ակնկալում Դուք: Կարո՞ղ էր նման հասարակությունը գնալ սիրո եւ հանդուրժողականության ճանապարհով:

- 2018-ին ինձ շատ դուր եկավ այն երեւույթը, երբ երիտասարդ ոստիկանները միացել էին շարժմանը, բայց շարժումն այնքան իմաստնություն ունեցավ, որ ասաց՝ բոլոր ոստիկաններն ու զինվորականները պետք է կատարեն իրենց ծառայությունը: Զինվորականությունը պետք է քաղաքականությունից դուրս լինի․ սա ինձ դուր եկավ:

- Իսկ դագաղներով նախկին իշխանավորներին վախեցնելը չէ՞ր հիասթափեցնում Ձեզ:

- Ես դրա մասին չունեմ տեղեկություն, սակայն նման երեւույթներին դրական վերաբերվել չեմ կարող: Երբեք չեմ ընդունել Ռոբերտ Քոչարյանին, սակայն, երբ պատռում էին նրա նախընտրական պաստառները, ես եղել եմ առաջիններից, ով դեմ է եղել դրան, դատապարտել է երեւույթը: Ես դեմ եմ ցանկացած բռնության»:

Մանրամասները՝ թերթի այսօրվա համարում։