Երբեք հնարավոր չէ բացահայտել, թե ինչ է ուզում կինը. Լիլիթ Մելքոնյան

«Ի՞նչ է ուզում կինը». հարց, որը տանջում և' տղամարդկանց, և' կանանց: Tert.am Life-ի այսօրվա զրուցակիցը Լիլիթ Մելքոնյանն է, ով Հայաստանի 2-րդ հեռուստաընկերության եթերում նույնպես փորձում է բացահայտել, թե ի՞նչ է ուզում կինն իրականում:

 

 

-Ռադիո, հեռուստատեսություն, պետական կառավարման համակարգ ու նորից հեռուստատեսություն: «Սեկտոր պրո» հաղորդման հաղորդավարուհին ինչպե՞ս հայտնվեց հեռուստատեսությունում:

 

-Իրականում շատ ավելի շուտ եմ հայտնվել հեռուստատեսությունում, քան «Սեկտոր պրո»-ն: Աշխատել եմ բազմաթիվ նախագծերում, թե՛ հեռուստատեսության, թե՛ ռադիոյի եթերում: Գործունեությունս սկսել եմ Հանրային հեռուստաընկերությունից: Շատ հաճելի է, որ ինձ դեռ «Սեկտոր պրո»-ով են հիշում, չնայած հաղորդումն արդեն 10-ը տարի է եթերում չէ: Մասնագիտությամբ լրագրող եմ ու հեռուստատեսային աշխարհում նորամուծությունների փուլում եմ կարիերաս սկսել, երբ լրագրողներին առաջին անգամ եթեր էին թողնում, օգտագործվում էր ուղիղ եթերը և այլն: Որտեղ էլ, որ աշխատել եմ երբեք մասնագիտությունս չեմ թողել:

 

 

-Հիմա վարում եք «Ինչ է ուզում կինը» հաղորդումը: Ստացվում է գոնե մասամբ բացահայտել, թե ի՞նչ է ուզում կինը:

-Կարծում եմ երբևէ հնարավոր չէ լինելու բացահայտել, թե իրականում ինչ է ուզում կինը: Ամբողջ հետաքրքրությունը հենց դրա մեջ է: Շատ երանգներ ու անկյուններ, որոնք առաջին հայացքից տեսանելի չեն, սակայն տարբեր տարիներին և բազմազան զրույցների ընթացքում հնարավոր դարձել է բացահայտել: Հենց հաղորդումների ընթացքում էլ հասկացա, որ ամեն ինչ հսկայական կապ ունի կնոջ և առհասարակ մարդու հոգեբանության հետ: Կարծում եմ, որ կնոջը հոգեբանական բավարարվածություն է պետք: Ես միշտ ասում եմ, որ «Ի՞նչ է ուզում կինը» հաղորդաշարը հաղորդում է կանանց համար և տղամարդկանց՝ ում դա հետաքրքրում է: Իսկապես, եթե տղամարդիկ այս հարցի շուրջ մի քիչ երկար մտածեն երջանիկ կլինեն և' նրանք, և' նրանց կողքին գտնվող կանայք:

 

 

-Բավականին ժամանակ է հաղորդումը եթերում է: Հավանաբար բացահայտած կլինեք հայ կնոջն առավել հուզող հարցեր: Ինչի՞ պակաս ունի հայ կինը:

 

-Հայ կինն իսկապես տարբերվում է իր տեսակով, քանի որ նա գրեթե յուրաքանչյուր հարցի ավելի խորն է վերաբերում, ավելի ոչ տեսանելի խնդիրներ են նրան հուզում: Շատ հաճախ օգտագործում ենք  «հայ կինը տարբերվում է» արտահայտությունը և դա ինչ-որ առումով մեզ ապահովվագրելու և հասարակությանը ուրիշ արժեհամակարգ տալու զենք է: Այսինքն եթե հայ կնոջ համար գլխավորն ու առաջնայինը երեխաներն են, ապա դա չի նշանակում, որ հայ կինը իր արտաքինին քիչ ուշադրություն պետք է դարձնի: Տարբերվում է այնքանով, որ միշտ պատրաստ է զոհելու հանուն երեխայի, բայց դա չի նշանակում, որ աշխարհի կանանցից շատ է տարբերվում: Պարզապես հայ կանայք ավելի ուժեղ են: Հայ կինն ավելի քիչ է կոտրվում, քան տղամարդը:

 

 

-Վերջին տարիներին բաժանությունները շատ են հատկապես երիտասարդ ընտանիքներում: Ինչո՞վ է բացատրվում այս ամենը։

 

-Այս ամենը պայմանավորում են սոցիալական, իսկ հետո նաև հասարակարգային խնդիրները: Մարդկության զարգացման շրջանում մենք ազգովի լուրջ խնդիրների առաջ կանգնեցինք: Կանայք շատ հարցերում անհամեմատ ավելի նպատակասլաց են: Շատ հոգսեր վերցնում են իրենց վրա: Երբեմն կինը պատրաստ չէ ընդունել, որ ինքը հավասարապես կարող է հոգ տանել ընտանեկան հոգսերի մասին, ինչպես և տղամարդը: Տղամարդը կարող է որոշ հարցերում իրեն վատ զգալ, քանի որ երբեմն կինն իրենից կարող է լավ վաստակել, ավելի խելոք լինել և այլն: Տղամարդը սկսում է խուճապի մատնվել մտածելով, որ կարող է իր դիրքերը կորցնել: Ամեն դեպքում էլ հայ կնոջ մեջ էլ նստած է, որ մենք պետք է ներսի պատ լինենք, իսկ տղամարդը դրսի ու երբ կինը կարողանում է լուծել նաև դրսի հարցեր, ապա կորցնում է իրականության զգացումը: Այստեղ հարց է առաջանում, որ եթե ինքը ամեն ինչ կարողանում է անել, ապա այդ տղամարդը էլ ինչ պիտի անի: Այսինքն՝ կարծրացած դերերը խառնվում են իրար, քանի որ երկու կողմերն էլ դրան պատրաստ չեն՝ գոյանում է կոնֆլիկտ կոչվածը: Այս ամենի մեղավորությունը հավասարապես է երկու սեռերի միջև, քանի որ երկուսն էլ պետք է պատրաստ լինեն ժամանակի ընթացքին ու փոփոխություններին: Բացի այս խնդիրներից էլ վերջերս ամուսնությունները շարունակ գրանցվում են ոչ կայուն զգացմունքների վրա: Եվ այդ անկայուն վիճակն էլ հետցնցումներ է տալիս ու արդյունքը բաժանությունն է լինում:  

 

-Ի՞նչ է ուզում տղամարդը:

- Տղամարդը ցանկանում է պահել իր դերը: Այսինքն՝ այն  ինչ ունեցել է ու բնորոշ է ազգային առանձնահատկությանը: Բռունցքը սեղանին խփող կերպարը հայ տղամարդը շատ է սիրում, երբեմն չի ուզում այդ կերպարից ազատվել: Կարծում եմ, որ հայ տղամարդը սոցիալական և հասարաական իր դերի ամրապնդման կարիք ունի: Վերջինս պետք է կարողանա փոփոխությունների ժամանակաշրջանը ճիշտ ընդունել:

 

 

-Գիտենք, որ երաժիշտ, պրոդյուսեր Արթուր Հովհաննիսյանի կինն եք: Կպատմե՞ք Ձեր սիրո պատմությունը:

 

-Հանդիպել ենք ռադիոյում: Ես 1991-ից ռադիոյում էի աշխատում, իսկ երեք տարի հետո աշխատանքի ընդունվեց Արթուրը և պետք է լիներ իմ հաղորդման երաժշտական ձևավորողը: Այսպես ամեն ինչ սկսվեց:

 

 

-Սեր առաջի՞ն հայացքից:

 

-Առաջին հանդիպումը այսպես է եղել՝ Արթուրը մտավ սենյակ, որտեղ նստած էինք աշխատանքային ընկերներով, ծանոթանալուց հետո ասաց, որ ինքը ամուսնանալու է ինձ հետ: Ծիծաղեցինք և մոռացանք: Անցավ մեկ տարի և պարզվեց, որ Արթուրն իսկապես ճիշտ էր:

 

 

 

-Երեք երեխաների մայր եք, ինչպե՞ս եք կարողանում բազմանդամ ընտանիքն ու կարիերան համատեղել:

 

-Չափազանց դժվար է երեխաների հետ անել կարիերա, այլ հարց է, եթե ասենք ընտանիք ու աշխատանք: Կենցաղային հոգսերը երբեմն խլում են հաջող կարիերա ունենալու հեռանկարները: Շատ երջանիկ մայր եմ, քանի որ կարողացել եմ միշտ ներկա գտնվել երեխաներիս տարատեսակ միջոցառումներին, տանել նրանց տարբեր պարապունքների և զուգահեռաբար պահպանել աշխատանքս, իսկ բոլոր այն մարդիկ, ովքեր երբևէ աշխատել են հեռուստաընկերությունում՝ գիտեն, որ դա բարդ է: Այսպես ասեմ, եթե կա մեծ ցանկություն, ճիշտ կազմակերպելու ունակություն, ապա ամեն ինչ հնարավոր է: Խոսքս չի վերաբերում լուրջ կարիերային, քանի որ այդ դեպքում պիտի անմասն նվիրվես աշխատանքիդ, բայց միևնույն ժամանակ պիտի ասեմ, որ երբ կինը ներկա չի լինում իր երեխաների տարիքային անցումներին, ապա այդ բացը երբևէ չի կարողանում լրացնել: Այդ բացը հետո ոչ մի պաշտոն ու կարիերա չի լրացնում:

 

 

 

 Լուսանկարները տրամադրեց Լիլիթ Մելքոնյանը

 

Հարցազրույց՝ Անահիտ Կասամանյանի