«Իմ ազգանունն ինձ համար ամեն ինչ է». բացահայտում ենք մոդել, դիզայներ Սառա Թիլքյանին

 

Տարբերվող արտաքին, համարձակ լուսանկարներ, ահա թե ինչպես են տեսնում մարդիկ մոդել Սառա Թիլքյանին, բայց նա վերջերս հանրությանը ներկայացրեց իր դիզայներական հավաքածուն: Tert.am Life-ը զրուցել է Սառայի հետ մանկության, ապագա ծրագրերի ու դիզայներական հավաքածուի մասին:

 

-Սառա, դու ընթերցողին հայտնի ես որպես մոդել, բայց քչերը գիտեն, որ մասնագիտությամբ դիզայներ ես: Ե՞րբ ես սկսել դիզայների կարիերադ:

 

-Երբ այն տարիքում էի, որ ոչինչ չէի գիտակցում, ինձ նկարչության են տարել:  4 տարեկան էի, եթե չեմ սխալվում ու առաջին նկարս եղել է հագուստ: Այդ պատճառով, արդեն չեմ էլ մտածել ուրիշ բանի մասին, միշտ իմացել եմ, որ նկարիչ եմ լինելու: Իսկ ավելի ուշ  որոշեցի, որ դիզայնով կզբաղվեմ:

 

 

--Ինչպիսի՞ն ես եղել դպրոցական տարիքում, ինչպե՞ս են ընդունել քեզ շրջապատում:

 

-Ես դպրոցական տարիքում էլ եմ տարբերվել, որովհետև այն ժամանակ էլ շատերին անհասկանալի ոճով էի հագնվում: Դասընկերներս իմ ոճը չէին հասկանում:  Երկու դպրոց եմ փոխել: Սկզբում ամեն ինչ լավ էր,  երբ եկա նոր դպրոց, ամեն ինչ կտրուկ փոխվեց, մակարդակն իջավ: Ես այդ ժամանակ միայնակ գնում, հասնում էի Օպերա՝  նկարչության, իսկ իրենք չգիտեին, թե դա  որտեղ է: Նրանք մեծանում էին պապիկ տատիկների հետ սերիալ նայելով:

 

-Ինչո՞վ է տարբերվել քո մանկությունը;  

 

-Ես և քույրս քաղաքակիրթ  ձևով ենք մեծացել: Միշտ արվեստի մեջ ենք եղել՝ բալետներ, օպերաներ, ներկայացումներ: Դուրս էինք գալիս մի ժամով, հեռուստացույց երկու ժամ էինք նայում, այն էլ «Կուլտուրա» հեռուստաալիքը:  Բայց ինձ այդ ամենը հաճելի էր:

 

-Իսկ ի՞նչ մասնագիտություն ունեն ծնողներդ:

 

-Մայրս քիմիկոս է, հայրս՝ արևելագետ:

 

-Մայրիկիդ ճաշակն անդրադարձե՞լ է քեզ վրա:

 

-Ինձ թվում է, ընդհանրապես, չի անդրադարձել, որովհետև մենք շատ տարբեր ենք:

 

 

-Ինչպե՞ս են նրանք արձագանքել քո որոշումներին, ընտրություններին:

 

-Ընտանիքս միշտ էլ աջակցել է ինձ ու քրոջս, ինչ ընտրություն էլ, որ արել ենք:

 

-Ինչո՞վ է զբաղվում քույրդ:

 

-Քույրս այստեղ լրագրության բաժնում է սովորել, իսկ հիմա ուսումը շարունակում է ԱՄՆ-ում:  Նա սովորող է՝ հանճար է:

 

-Նա ինչպե՞ս է արձագանքում քո աշխատանքներին: 

 

-Շատ նորմալ: Ճիշտ է, բաներ կան, որ չի հավանում, բայց Սառա դիզայներին  շատ լավ է  վերաբերում:  Երբ խոսում ենք,  հարցնում եմ՝ ինչ-որ բան լա՞վն է, թե՞ ոչ, ասում է ՝ լավն է, բայց ես չէի հագնի:

 

-Դու կրում ես միայն քո կարած հագուստը: Ե՞րբ ես սկսել կարել ու ինչպե՞ս կբնութագրես քո ոճը:

 

-Երբ գնում էի խանութներ, ինչ փորձում էի, ավելի մեծ էր լինում: Հասկացա, որ պետք է ինքս իմ չափսով հագուստ կարեմ, նաև կտարբերվեմ: Չէի սիրում, երբ նույն հագուստով տեսնում էի այլ մարդու: Իմ ոճը Սառայի ոճն է, կոնկրետ անուն չունի:

 

 

-Ի՞նչն է քեզ համար կարևոր հագուստում, հարմարավետությու՞նը, տե՞սքը։

 

-Ես հարմարության հետևից չեմ գնում, երևի, տարօրինակ է: Օրինակ՝ ես չեմ սիրում, երբ ոտքերս փակ են լինում:

 

-Բայց հիմա տաբատով ես…

 

-Դա միայն այսօր:

 

-Իսկ կիսաշրջազգեստով չե՞ս մրսում:

 

-Մրսում եմ, հետո  ինչ: Կարևորն այն է, որ ես էսթետիկ հաճույք ստանամ իմ տեսքից:

 

-Ո՞րն է քո ամենասիրելի գույնը:

 

-Ես փոփոխական մարդ եմ, բայց միակ բանը, որի հանդեպ սերն ինձ մոտ չի փոխվում, կարմիր գույնն  է:

 

 

-Սառա, քո բրենդը կրում է Թիլքյան ազգանունը: Ի՞նչ նշանակություն ունի քեզ համար ազգանունդ:

 

-Թիլք նշանակում է աղվես, ու իմ տարբերանշանի վրա էլ աղվես կա: Իսկ իմ ազգանունն ինձ համար ամեն ինչ է:

 

-Իսկ դու քեզ նմանեցնու՞մ ես աղվեսի կամ այլ կենդանու:

 

-Ես՝ ոչ, բայց շատ-շատ են նմանեցնում: Ես անցյալ կյանքում ջրահարս եմ եղել:

 

-Անցյալ կյանքի գոյությանը հավատում ես, իսկ հորոսկոպի՞ն:

 

-Ես հորոսկոպով երկվորյակ եմ ու հավատում եմ այն ամենին, թե ինչ են ասում երկվորյակների մասին:

 

-Համարու՞մ ես, որ երկու ես ունես:

 

-Ես շատ «ես»–եր ունեմ: Բոլորին լավ չեմ ճանաչում, քանի որ մինչև, օրինակ, հարցազրույցի գալս լրիվ այլ մարդ էի, այստեղից դուրս գամ՝ այլ մարդ կլինեմ:

 

 

–Սառա, իսկ ո՞ւր են քո երկար մազերը:

 

–Կարճ մազերս էքսպերիմենտներիս արդյունքն են: Ես գունաբացող նյութ էի քսել ու քնել: Առավոտյան արթնացա, մազերս պոկվում էին: Երկու ամիս տարբեր փորձարկումներ արեցի, հետո արհեստական մազեր ավելացրի, իսկ վերջում կտրեցի: Հիմա մազերս երկարացնում եմ:

 

–Սառա, գրքեր կարդու՞մ ես:

 

–Ոչ, ես կարդալու հանդեպ ֆոբիա ունեմ:

 

–Հետևու՞մ ես նորաձևությանը: Ունե՞ս սիրելի դիզայներներ:

 

–Մի պահ կար, որ շատ էի հետևում: Հիմա՝ ոչ, որովհետև դա ինձ վրա ազդում է: Ունեմ սիրելի դիզայներ, բայց գաղտնիք է, ես չեմ սիրում բարձրաձայնել այն ամենի մասին, ինչ սիրում եմ: Ես անտանելի  խանդոտ եմ այդ հարցում:

 

–Սիրու՞մ ես խոսել անձնական կյանքիդ մասին:

 

–Չեմ սիրում և ճիշտ չեմ համարում:

 

 

–Իսկ եթե հասկանաս, որ հայտնի դառնալու կամ սեփական PR–ի համար պետք է խոսես, կխոսե՞ս:

 

–Ես երբեք չեմ երազել հայտնի դառնալու մասին և այդ դեպքում էլ չեմ խոսի:

 

–Վերադառնանք քո բրենդին: Ինչու՞ որոշեցիր դաշտ մտնել հոլովակով:

 

–Ես վաղուց էի ուզում այդպես անել: Հոլովակի սցենարիստը և ռեժիսորը Ինա Աբրահամյանն է:  Իմ դիզայներական հավաքածուի գաղափարն առաջացել է համալսարանի ավարտական քննությունից հետո: Դիպլոմային աշխատանքի հանձնման ժամանակ  հանձնաժողովում գիտնականներ էին, ճարտարապետներ, բայց ոչ մի կապ չունեին նորաձևության հետ, ու ես ստացա ամենացածր գնահատականը: Ես որոշեցի բողոքարկել և առաջին հարցս այն էր, թե ո՞վ է նորաձևության աշխարհից: Միակ մարդը Գևորգ Շադոյանն էր: Ես խնդրեցի պրոֆեսիոնալ կերպով բացատրել ցածր գնահատականիս պատճառը, նա ասաց, որ իր ճաշակով չէր, որովհետև նյութերն իրար հետ չեն սազում: Բայց ես  ներկայացնելու ժամանակ ասում էի, որ գլխավոր իմաստն այն է, որ ես համատեղել եմ անհամատեղելին, իսկ նորաձևությունը սիրում է էքսպերիմենտներ:  Այդ ժամանակ էլ առաջացավ այն միտքը, որ հենց այսպես պետք է մուտք գործեմ նորաձևության աշխարհ։ Ես սրանով կապացուցեմ, որ շատ ավելի առաջ կգնամ, քան իմ կուրսեցիները, ովքեր կեզրափակվեն իրենց համար հարսի շորիկ կարելով:

 

–Ինչպիսի՞ արձագանքներ ես լսել:

 

–Միայն լավ արձագանքներ եմ լսել, բայց ես ընդունում եմ բոլոր անկեղծ քննադատություններն ու մտածում դրանց մասին:

 

–Ի՞նչ ես պատրաստվում անել հիմա:

 

–Ես Հայաստանում իրական concept store բացելու միտք ունեմ, որը կունենա նաև սրճարան: Այնտեղ ներկայացված կլինեն undrground հայ դիզայներները: Հիմա հավաքում եմ խումբ:

 

 

–Իսկ հագուստի պատվերներ ընդունու՞մ ես:

 

–Միշտ եղել են պատվերներ, բայց դեռ ոչ ոքի համար չեմ կարել: Քանի որ արդեն պաշտոնապես իմ բրենդն ունեմ, պատվերներ էլ կընդունեմ:

 

–Կկարե՞ս այն, ինչ քեզ ցույց տան:

 

–Այն մարդկանց, ովքեր կգան նկարով ու կխնդրեն նման հագուստ կարել, ես կուղարկեմ դերձակի մոտ: Պատվիրատուն կարող է ոճն ասել, բայց դիզայնը ես պետք է անեմ: Ես կարող եմ ցանկացած ոճի հագուստ դարձնել էլեգանտ ու սեքսուալ, իսկ եթե իմ սկզբունքներին դեմ լինի, ապա թող պատվիրատուն դիմի այլ դիզայների:

 

–Իսկ քեզ համար ի՞նչ տեղ ունի սեքսուալությունը։  

 

–Սեքսուալ չի նշանակում վուլգար: Սեքսուալությունը պետք է լինի էսթետիկ ու անպայման չէ,  որ բաց լինի: Եվ պարտադիր չէ, որ ամեն հագուստ սեքսուալ լինի: Իմ հավաքածուն ամբողջությամբ փակ է: Դա էլ, երևի, իմ «ես»–երի շնորհիվ է:

 

–Դիզայներ լինելով` ինքդ գովազդում ես այլ դիզայներների հագուստ: Անձնական խանդ զգու՞մ ես:

 

–Ես տարբեր եմ` մոդելը դիզայների հետ կապ չունի:  Դրա  համար էլ, ես իմ շորերը չեմ ցուցադրում, քանի որ ուզում եմ այլ մարդու վրա տեսնել, թե ինչ եմ ստացել: Երբ թողարկեմ նոր հավաքածու, հնարավոր է, որ  ինքս լինեմ իմ հագուստով:

 

 

–Սառա, դու շարունակում ես ստեղծագործել ու նոր հավաքածու պատրաստել: Իսկ ամուսնության մասին մտածու՞մ ես:

 

–Ես երբեք չեմ մտածել ամուսնության մասին: Դա իմը չէ: Ես ինձ չեմ պատկերացնում տնային տնտեսուհու կարգավիճակում: Ես չեմ պատկերացնում ինձ մի մարդու հետ երկար ապրելուց, որովհետև շուտ կհոգնեմ: Հնարավոր է, որ մի օր այնպիսի  պահ գա, սիրահարվեմ ու այդ  ժամանակ որոշեմ, որ ուզում եմ ամուսնանալ: Ինձ թվում է` նա  հայ կլինի, որովհետև սիրում եմ քյարթուներին, որպեսզի լինի տղամարդկային, անգամ, չթողնի կիսաշրջազգեստ հագնել: Սիրում եմ այդ տեսակը, բայց այդպիսի մարդու կողքին ինձ չեմ պատկերացնում:

 

–Ի՞նչ խորհուրդ կտաս հայ աղջիկներին, կապված հագնվելու ոճի հետ:

 

–Ես ո՞վ եմ, որ խորհուրդ տամ: Ատում եմ այն աղջիկներին, ովքեր որոշում են խորհուրդներ տալ: Ինչպե՞ս  կարող ես խորհուրդ տալ աղջիկներին, եթե դու նրանցից մեկն ես: Ես էլ բոլորից մեկն եմ:

 

–Իսկ ի՞նչ կարգախոսով ես առաջնորդվում կյանքում:

 

–Ես երբեք արածներիս համար չեմ զղջում, իսկ չարածներիս համար դեռ ժամանակ ունեմ:

 

Ալլա Զաքարյան