«Վերջում հուզվեցի». Անահիտ Կիրակոսյանի մասնակցությամբ «Փրկության հրեշտակը» ներկայացման պրեմիերայի մանրամասները

Մեկդարյա հնության պատմություն, որն արդի է նույնիսկ մեր օրերում. երեկ Պետական կամերային երաժշտական թատրոնում տեղի ունեցավ «Փրկության հրեշտակ» ներկայացման առաջնախաղը: Tert.am Life-ը ներկա է եղել պրեմիերային, զրուցել Գուլենիային մարմնավորող դերասանուհի Անահիտ Կիրակոսյանի հետ:

Ներկայացումը մեր հայրենակցի՝ Հովհաննես Էսքիջյանի մասին է, ով 1915 թվականին, հաղթահարելով շատ բարդություններ, փորձում էր Եղեռնից փրկել հայ մանուկներին, կանանց, մտավորականներին: Մեկ անձի դիմաց մեկ ոսկի վճարելով՝ Հովհաննես Էսքիջյանը Գարլըքի և Հալեպի երկաթգծի կայարաններից գնում էր հայ որբերին, թաքցնում իր տանը, իսկ հետո ապաստարան գտնում նրանց համար:

Ներկայացման ռեժիսորը Նունե Աբրահամյանն է, Հովհաննես Էսքիջյանին մարմնավորում է Սմբատ Ստեփանյանը, Էսքիջյանի կնոջը՝ Գուլենիային, Անահիտ Կիրակոսյանը, թուրք փաշային՝ Արա Գևորգյանը:

Դերասանուհի Անահիտ Կիրակոսյանի խոսքով՝ «Փրկության հրեշտակն» իր համար ուղղակի ներկայացում չէ, այլ փաստավավերագրություն:

«Ներկայացման միջոցով իմանում ենք մի մարդու մասին, ում մասին քիչ տեղեկություն կա ու շատ չի խոսվել: Եղեռնի հուշահամալիրի թանգարանում մեկ էջի տեսքով ներկայացված է Հովհաննեսի մասին: Նա ահռելի գործ է արել, դաժան օրերին շատ հայ երեխաների փրկել: Սա հնարավորություն է՝ ներկայացնել հանդիսատեսին, որ այսպիսի մարդ է եղել: Ուրախ եմ, որ կարող ենք Հովհաննեսի մասին բեմից բարձրաձայնել: Ներկայացումը պատրաստում էին նախորդ տարի ապրիլին ներկայացնել, բայց հարգելի պատճառներով շուրջ մեկ տարի հետաձգումից հետո բեմ բարձրացանք: Ապրիլի 24-ին ևս կխաղանք,- ասաց նա և հավելեց, որ նման թեմաների մասին բեմից բարձրաձայնելու մասին երկակի կարծիքների է հանդիպում,- Կան մարդիկ, ովքեր ասում են՝ պետք չէ խոսել նման թեմաներից, վերքի վրա աղ է լցվում: Իսկ ես կարծում եմ՝ պետք է, նույնիսկ դպրոցական երեխաները կարող են գալ, դիտել ու պատմության դասի տեսքով ծանոթանալ: Որքան էլ 1915 թվականի մասին դպրոցում դասեր են անցում, ներկայացման միջոցով ավելի պատկերավոր կտեսնեն այդ ամենը»:

Խոսելով իր հերոսուհու՝ Գուլենիայի մասին, Անահիտն ասաց. «Հերոսուհիս իր տեսակով ամուսնուց ոչ պակաս ուժեղ է: Նա ոչ թե պարզապես իր ամուսնու կատարած աշխատանքի մի մասը դարձած հայ կին է, այլև պատրաստ է շարունակել ամուսնու կատարած աշխատանքը, եթե նրա հետ ինչ-որ բան պատահի: Սա խոսում է կերպարի բարության, ուժեղ լինելու, մեծ կամքի ուժի մասին»:

Ներկայացման մեջ ընդգրկված են նաև երեխաներ: Դերասանուհին ընդգծեց, որ երեխաների հետ աշխատանքը բարդանում է, որովհետև նրանք անկանխատեսելի են:

«Որքան էլ փորձում են աշխատել երեխաների հետ, նրանք կարող են հուզվել, ինչ-որ սխալ թույլ տալ, դու պետք է կարողանաս տեսարանը քեզ վրա տանել, երեխային մաքսիմալ օգնել, չվախեցնել: Նրանք բավականին լավ խաղացին, հանդիսատեսն էլ հուզվեց, ինքս էլ ներկայացման վերջում հուզվեցի, որովհետև պատերազմի օրերին աշխատանքներ եմ կատարել թատրոնում: Անկախ նրանից, որ մեր ներկայացրած պատմությունից մեկ դար է անցել, մենք ամիսներ առաջ կրկին անցել ենք այդ ամենի միջով: Գուցե օգնության տարբերակները, մարդիկ ու ժամանակները տարբեր են, բայց կապ չունի: Նույնիսկ տեքստեր կային, որոնք ինձ՝ որպես Անահիտ, այնքան համապատասխան էին»,- եզրափակեց դերասանուհին:

Լուսանկարները՝ Էլեն Գասպարյանի