Էվա Խաչատրյանն իր պառակտված ընտանիքի, նպատակների և մասնագիտական առաջարկների մասին

«Ֆուլ հաուս» սիթքոմից հետո Էվա Խաչատրյանը կրկին հեռուստաէկրան է վերադառնում: Նա նկարահանվում է «Կայարան» սերիալում:

 

Tert.am Life-ի հետ զրույցում  Էվան պատմեց իր կարիերայի դերերի և անձնականի մասին:

 

-Էվա, որոշակի դադարից հետո կրկին հեռուստաէկրանում եք: Ինչո՞վ եք այդ ընթացքում զբաղվել:

 

«Ֆուլ հաուս» նախագծից հետո նկարահանվել եմ «Քարտ բլանշ» և «Նշանավոր մարդիկ» սերիալներում, որից հետո եղավ դադար: Այդ ընթացքում սկսվեց «Պլյուս-մինուս»-ի փորձերը, հետո Երևանի պետական կամերային թատրոնի ներկայացումները: Աշխատանքային դադար որպես այդպիսին չի եղել, պարզապես, որոշ ժամանակ հեռուստաէկրաններից եմ բացակայել:

 

-Պատճա՞ռը:

 

Պատճառն առաջարկների ոչ բավարար լինելն էր, և դերային, և ֆինանսական, որովհետև գալիս է մի շրջան, երբ դու հասկանում ես՝ բավականին շատ գործունեություն ես ծավալել և պետք է վճարվես, ինչպես որ հարկն է: Քանի որ ֆիլմերում մեր հագուստների ծախսերը ինքներս ենք հոգում, այդ ամենը հաշվի առնելով, պետք է լավ վարձատրվենք: Շատ առաջարկներ եմ ունեցել, որոնք չեմ ընդունել, քանի որ ոչ մի ոգևորող բան չկար: Նաև կարևորում եմ, որ ինձ առաջարկված դերը ունենա ասելիք: Կարևոր չի այդ դերը բացասական է, թե դրական: Պետք է այն կրթող լինի և ունենա դաստիարակչական տարրեր:Երբեմն, վախենում եմ սցենարիստների հետ բախում ունենալ, քանի որ իրենց աշխատանքը շատ լայնածավալ է և յուրաքանչյուր դերի վրա չեն հասցնում խորապես աշխատել: Դրա համար, երբեմն վերանայում եմ իմ դերերը և սցենարիստի հետ միասին գրում: Համեմատած այլ սերիալների, «Կայարան»-ում նկատելի է, որ յուրաքանչյուր դերի վրա աշխատած է:

 

 

-«Կայարան» սերիալում ո՞ւմ եք մարմնավորում:

 

Կերպարիս անունը հենց Էվա է: Աղջիկը բախում ունի ընտանիքի անդամներ հետ՝ հոր, եղբոր ու մոր հետ, որն առաջիկա շրջանում չկա: Աղջկան հայրը խաբում է, ասելով,որ մայր մահացել է, բայց նա կարծես զգում է, որ դա սուտ է: Էվան անընդհատ փնտրտուքների մեջ է: Փորձում է գտնել մորը: Եվ հենց մոր կարոտն է, որ նրան ավելի սառն է դարձրել: Նա ամեն կնոջ մեջ կարծես մորն է փնտրում:

 

-Մարմնավորել եք ուժեղ, երբեմն խորամանկ կնոջ կերպար: Ի՞նչ եք կարծում, ինչո՞ւ են ռեժիսորները ձեզ հենց այդ դերերը տալիս:

 

Կարծում եմ զուտ էներգետիկ դաշտով են զգացել և ինձ այդ դերերը տվել: Քանի որ բնավորությանս ընդհանրապես նման չի իմ կերտած դերերին: Իրականում, շատ ներողամիտ և մարդասեր եմ, երբեք մարդկանց չեմ անտեսում: Կապ չունի նրանք իմ ծանոթներն են, թե՝ ոչ: Պարզապես, լավ դերասանը պետք է կարողանա իր դերը լավ կերտել: Հիմա շատերը դերասանի մասնագիտությունը դարձրել են թվացյալ հեշտ, բայց իրականում այդպես չէ:

 

- Էվա ասում են՝ «կյանքը բեմ է, իսկ մարդիկ դերասան»: Համամի՞տ եք:     

 

Համամիտ չեմ:

 

 

-Իսկ ինչպիսի՞ն է Էվան առօրյայում: Մանկությունից մինչ օրս ի՞նչ ճանապարհով եք անցել:

 

Ես ունեմ հայրիկ, որը մեզ հետ չի ապրում 1999-2000-ական թվականներից, բայց մեզ մոտ շատ ջերմ հարաբերություններ են: Նա հիմա բնակվում է Մոսկվայում և արդեն 3-րդ տարին է, ինչ ունի նոր ընտանիք: Նրա կնոջ հետ էլ շատ ջերմ հարաբերություններ ունեմ:Ես 16 կամ 17 տարեկանից, երբ արդեն ձևավորվում էր իմ մեջ անձ երևույթը, ես ինքնուրույն եմ եղել և հասկացել եմ, որ իմ ձախողումները ինքս պետք է լուծեմ, քանի որ իմ մեջ կա գիտակցում, որ մամաս պետք է չիմանա իմ խնդիրների մասին, քանի որ նա խոցելի մարդ է: Անգամ, ամենաչնչին բան էլ կարող է մայրիկիս տխրեցնել, իսկ ես չեմ ուզում նրան տխուր տեսնել: Դժվարություններ շատ եմ ունեցել, բայց միևնույն է ուժեղ երեխա եմ եղել և հաղթահարել եմ, բոլոր դժվարությունները: Իմ զգացմունքային դաշտը բավականին ակտիվ է: Ունեմ մի դիրքորոշում, որ այս կյանքում միևնույն է ուժեղ մարդն է հաղթում:

 

-Կցանկանայի՞ք Ձեր անցած ճանապարհից ինչ-որ բան փոխել:

 

Ոչ: Ես ոչինչ չէի փոխի, որովհետև եթե ես իմ կյանքում ինչ-որ բան փոխեի, ապա ուրիշ մարդ կլինեի: Իմ ունեցած բոլոր դժվարություններից գոհ եմ ու հպարտ, քանի որ այն ինձ կերտել է այսպիսին, ինչպիսին կամ: Այո, ես ինքնուրույն եմ, բայց ոչ միայնակ: Ունեմ կողքիս շատ ընկերներ: Երբեմն, պաշտպանության ու ուժի կարիք եմ զգում, երբեմն խորհում եմ միայնակ մնալու վախի մասին, և գալիս այն եզրակացման, որ ինքդ ես մեղավոր, եթե մենակ մնաս:

 

 

-Ձեր հայրիկի հետ կապվա՞ծ եք...

 

Հայրիկիս հետ շատ մոտ եմ: Առաջին հերթին մենք շատ լավ ընկերներ ենք: Գրեթե ամեն թեմայից նրա հետ խոսում եմ: Օրինակ՝ մի քանի օր առաջ 3-4 ժամ խոսել ենք իրար հետ տարբեր և՛ հավանական, և՛ անհավանական թեմաներից: Մորս հետ էլ եմ շատ կիսվում, բայց քանի որ մենք միասին ենք ապրում և շատ դժվարություններ իրար հետ ենք կիսում, աշխատում եմ զուսպ լինել և շատ մանրամասներ չպատմեմ, որ հանկարծ իրեն նոր մտահոգության առիթ չտամ: Չնայած ընտանիքս պառակտված է, բայց մեր տանը կա ջերմ ընտանիքի մոդելը: Մայրս ու հայրս ամեն ինչ անում են, որ ինձ երջանիկ տեսնեն: Մի անգամ Նոր տարին դիմավորել եմ հորս մոտ և այնքան արդար հարաբերություններ են մեզ մոտ, նույնիսկ որ նա ունի երկրորդ ընտանիք: Նրանք դեռ բալիկ չունեն և ուզում եմ, որ, անպայման, ինձ ապերիկ պարգևեն:

 

-Ըստ հոգեբանների՝ աղջիկներն իրենց կողակցին ընտրում են իրենց հոր կերպարին մոտ: Դո՞ւք:

 

Միգուցե: Չեմ կարող հերքել, ոչ էլ հաստատել, քանի որ չեմ ընտրել այդ տղամարդուն: Իրականում, միշտ խենթ ընտրություններ եմ անում, քանի որ ինձ համար շատ կարևոր բաներ կան արժեքային համակարգերից, որոնք ես դեռ փնտրում եմ: Որքան մեծանում եմ այնքան պահանջմունքներս շատանում են: Ինձ չի բավարարում, պարզապես, տղամարդ լինելու գործոնը:

 

-Ինչպիսի՞ տղամարդու եք փնտրում:

 

Քանի որ տղամարդկային արժեքային համակարգը սկսել է զիջել, որը նկատվում է ավելի շատ նոր սերնդի մեջ, վախեցնող բանկ կա, որը քեզ խանգարում է ընտրություն կատարելիս: Այսօր շատ տղամարդիկ սկսել են իրենց անձը կարևորել, զգուշանալ և դրա մեջ կորում է այն պինդ տղան, որը պատրաստ էր ժամերով դրսում սպասել աղջկան, կարող էր ծաղիկներով գալ ու չամաչեր, կարող էր մի խենթություն անել աղջկա համար: Միգուցե, աղջիկներն են դարձել ավելի հասանելի, բայց կապ չունի, ամեն դեպքում տեսակը տեսակ է: Ես ուզում եմ տեսնել այդ տղաներին: Վստահ եմ, որ մի օր կհանդիպեմ այդ տեսակին:

 

 

-Սիրահարվածություն, հիասթափություն ունեցե՞լ եք:

 

Իհարկե, ունեցել եմ: Շատ խենթ սիրահարվածություն էլ եմ ունեցել:Այդ ժամանակ ինձ պահում էի 18 տարեկան խենթ աղջկա նման և ամեն ինչի պատրաստ եմ եղել: Բայց հիմա այդպիսին չեմ, չնայած որ հավատում եմ, որ կհանդիպեմ այնպիսի մարդ, որը կստիպի կրկին խենթանալ: Թեկուզ ես այդ մարդուն հանդիպեմ 40 տարեկանում: Ինձ համար ամուսնություն ասվածը այն չի, որ պետք է պայքարել ու գտնել, որ ինչ-որ մեկը ամուսնության առաջարկ անի: Ունեցել եմ բազմիցս նմանատիպ առաջարկներ, բայց դրանք ինձ համար անիմաստ են համարվել , որովհետև առաջարկը չի կարևորը, կարևորն այն է, որ երկուսով հասկանաք արդյո՞ք պատրաստ ենք ընտանիք ստեղծել, ծնողներ դառնալ, երեխա դաստիարակել: Այսօր մեր հասարակությունում տեսնում եմ ընտանիքներ, որոնք ունեն 5 երեխա, բայց ոչ մի երեխա չունի դաստիարակություն: Իսկ հիասթափություններս շատ նեղ անձնական են: Ինչ-որ մի տեղ սկսել ենք ինչ-որ բան չկիսել և հասկացել ենք, որ մենք իրար համար չենք: Ինձ համար բաժանման առաջին պատճառը գաղափարն իրար հետ չկիսելն է:

 

-Էվա դեռ շարունակվում են Ձեր և Սենիկ Բարսեղյանի հետ կապված ասեկոսեները, հատկապես, երբ նոր լուսանկար եք հրապարակում: Ի՞նչ կասեք այդ մասին:

 

Մենք, պարզապես, շատ մտերիմ ընկերներ ենք: Եվ դա նրանից է, որ մենք մեր թատրոնում ունենք այնպիսի մթնոլորտ, որ  այլ տեղերում չկա: Կամերայինը մեզ համար ոչ թե աշխատավայր է, այլ տուն: Կապ չունի Սենիկն է, թե Ռաֆոն: Բոլորս էլ մի ընտանիքի անդամ ենք:

 

 

-Ձեր նվիրական ցանկությունը…

 

Թողնել մասնագիտական մնայուն արժեքներ, որ երբեք քեզ չմոռանան և լինել  լավ մայր:

 

Լիլիթ Բոշյան