«Սպասում էի, որ Յուտայի մայրը «կիսուրություն» է անելու». Սերինե Խալոյանը` ճապոնացի ամուսնու ընտանիքի մասին

Վարդագույն մազերով ճապոնական անիմե հիշեցնող 22–ամյա հայուհի Սերինե Խալոյանին ժամանակին շատերն են նկատել Երևանի փողոցներում։ Նրա կողքով ոչ ոք անտարբեր չէր անցնում։ Սերինեն անցյալ տարի ամուսնացավ ճապոնացի երիտասարդի հետ։ Որոշ ժամանակ Հայաստանում բնակվելուց հետո նա և Յուտան մեկնեցին Ճապոնիա։ Tert.am Life–ի հետ զրույցում Սերինեն պատմեց Յուտայի հետ կյանքը կապելու, առաջին անգամ տղայի ծնողների հետ հանդիպելու և Ճապոնիայում իր կյանքի մասին։

–Սերինե, ինչպես ծանոթացար Յուտայի հետ։

–Մենք հանդիպել ենք ճապոնական ռեստորանում։ Երբ իրեն տեսա, կատակով ասացի` պետք է ամուսնանամ այս տղայի հետ։ Իհարկե, կատակ էի անում, բայց դա իրականություն դարձավ։ Ռեստորանի տիրոջը, որը նույնպես ճապոնացի է, ասել էի` սիրահարվել եմ, բայց հանկարծ չասես իրեն։ Նա որոշեց մեզ ծանոթացնել և այդ օրվանից սկսվեց մեր ծանոթությունը։ 

–Ինչպե՞ս արձագանքեցին ձեր ծնողները, երբ որոշեցիք ամուսնանալ։

–Փոքրուց ասել եմ `ամուսնանալու եմ ասիացու հետ։ Ծնողներս գիտեին, որ սիրում եմ Ճապոնիան և իմ բոլոր երազանքներն այդ երկրի հետ են կապված։ Մայրս միշտ ասում է, որ թեթև է տանում, քանի որ գիտի երջանիկ եմ։ Ամուսնուս ծնողներ էլ լավ ընդունեցին ինձ։ Մոտ 50–60 տարի առաջ Հին Ճապոնիայում չէին ընդունում օտար ազգի հետ ամուսնությունները։ Հիմա նման բան չկա։ Ավելին` նրանք ուրախանում են, որ ամուսնանում են օտարազգի մարդու հետ, քանի որ երեխաները շատ սիրուն են լինում և իրենց ազգը սիրունանում է։ Հատկապես, երբ մարդը գիտի ճապոներեն և հետաքրքրված է իրենց մշակույթով, շատ են ուրախանում և գնահատում այդ ամենը։ Ծնողներիս շատ եմ կարոտում։ Միշտ կապի մեջ եմ ու ամեն օր խոսում եմ իրենց հետ։ Ուզում եմ մայրիկիս բերել Ճապոնիա` շրջագայության։ 

–Ամուսնուդ ծնողներին առաջին անգամ ամուսնությունից հետո՞ ես հանդիպել։

–Ռեալ կյանքում ամուսնուս ընտանիքի անդամների հետ առաջին անգամ ամուսնությունից հետո եմ հանդիպել։ Մինչև այդ միայն սկայպով ենք շփվել։ Երբ պետք է Ճապոնիա գայինք, շատ էի հուզվում, քանի որ մտածում էի` ամեն ինչ շատ բարդ է լինելու։ Յուտայի պատմելով` իր մայրը շատ խիստ կին է, իրականում այդպես չէ։ Օդանավակայանից իր հայրը մեզ դիմավորեց և բերեց տուն։ Երբ տուն մտանք, բոլորը հայերեն բարևեցին ինձ։ Շատ էի զարմացել։ Առաջին հանդիպումը շատ ջերմ էր։ Յուտան պարզապես ինձ վախեցրել էր։ Դրանից հետո ինձ համար մի փոքր դժվար էր, քանի որ չգիտեի` իրենց օրենքները և հուզվում էի։ Նրանց մոտ ամեն ինչ կարգուկանոնով է։ Արդեն հարմարվել եմ։

–Հեշտությա՞մբ ինտեգրվեցիր օտար մշակույթին։

–Որքան էլ նախապես տեղեկացված էի ճապոնական մշակույթի մասին, միևնույն է, դժվար է ադապտանալ օտար երկրի կարգերին։ Գիտեմ իրենց տոների մասին։

–Փորձե՞լ ես ճապոնական ուտեստներ պատրաստել։

–Այո։ Նախքան Ճապոնիա գալս Հայաստանում պատրաստում էի։ Իհարկե, իմ պատրաստածը  մի փոքր տարբերվում է, բայց ընթացքում հարցեր տալիս եմ ու սովորում։ Այս ընթացքում նրանց համար նաև հայկական կերակուրներ եմ պատրաստել, բայց իրենց դուրն այդքան էլ չի եկել, քանի որ նրանք սիրում են ավելի հասարակ համի ուտեստներ։ Մեր ճաշերի մեջ յուղը շատ է, իսկ իրենք յուղ չեն օգտագործում։ Երբ Յուտայի հայրիկը գա արձակուրդից, որոշել եմ դոլմա պատրաստել։ Հուսով եմ` կհավանեն։

–Սկեսուրիդ հետ ի՞նչ հարաբերություններ ունես։ 

–Սպասում էի, որ Յուտայի մայրը «կիսուրություն» է անելու, բայց նման բան չկա։ Շատ հոգատար և ուշադիր է իմ նկատմամբ։ Ինձ համար ամեն օր գնում է այն, ինչ սիրում եմ։

–Ճապոնական ընտանիքի մոդելը նմա՞ն է հայկականին։

–Հաճախ եմ զուգահեռներ տանում հայկական և ճապոնական ընտանիքի միջև։ Մեզ մոտ մարդիկ ավելի ազատ են ու շատ օրենքներ չկան։ Մեծ է տարբերությունը։ Ճապոնիայում տոներն ավելի շատ են, քան մեզ մոտ։ Երբեմն, ամուսնուս ընտանիքի անդամներն ինձ խնդրում են պատմել հայկական տոների մասին։ Նրանք շատ են հետաքրքրված մեր մշակույթով։

–Ի՞նչ հեռանկարներ ունես ապագայի համար։

–Մեծ հեռանկարներ ունեմ այստեղի հետ կապված։ Հուլիսին կսկսեմ հաճախել ճապոներենի դասերի։ Քոլեջն ավարտելուն պես ուզում եմ դառնալ դիզայներ, հետո երեխաներ ունենալ։)